Ik ben in afwachting van een onweer (als kind noemde ik dat omweer:-) dat z'n weerga niet kent als ik de loodgrijze lucht mag geloven tenminste. Dan zal er zo iets losbarsten. Ik zal dan heel rap m'n pc uitzetten. Maar voorlopig is het alleen nog maar donker en hoor ik gerommel. Het is me al vaker opgevallen dat het hier niet zo vaak onweert. Wel in de omgeving, maar uitgerekend ín Schaijk niet. Vroeger was dat kennelijk anders want mijn moeder, die hier geboren is, was er als de dood voor. Vast en zeker doordat haar moeder paniekerig deed bij naderend onweer. Dan werd de geldkist op tafel gezet, om er mee te kunnen vluchten bij brand denk ik. In elk geval was voor mijn moeder de boodschap duidelijk: onweer is gevaarlijk en niet pluis. Toen ze eenmaal naar een flat in Den Haag verhuisde, al dik in de vijftig, raakte ze die angst kwijt. Zelf ben ik er niet mee behept, ik vind het schitterend en spannend. Maar ik blijf wel binnen.
Ik vond nog een foto die ik van de week heb gemaakt van de veulens en paarden. Dit paard is niet meer zo mooi. Ze is haar mooie figuur al kwijt en naar tentoonstellingen of races zal ze niet meer hoeven. Maar toch vind ik haar nog steeds een beauty. Een doorleefd hoofd en een doorleefd lijf. Zal wel herkenning zijn dat ik dat zo mooi vind



Gisteravond hebben we het tuincentrum nog geplunderd.



Die hebben we vandaag allemaal kunnen zetten. Krijgen ze de komende dagen lekkere buitjes over zich heen. Hier zie je er nog een paar van dichtbij






en deze vond ik ergens in de tuin, die hadden we al. Wat een kleur he



Een hele fijne avond allemaal